Samen koken en sporten: De Kinderkookclub als gemeenschapsknooppunt

Anne de Boo en Meike Griepsma zijn actief voor de Kinderkookclub in de Pomhorst. Anne als vrijwilliger, Meike als beroepskracht voor Solidez. Iedere maandag kunnen 25 kinderen er samen koken én sporten. De club is ook een knooppunt voor verbinding. Door het meedoen van de kinderen, ontstaat er contact met andere gezinsleden. De kinderen komen via de kookclub bij een sportclub terecht of gaan meedoen aan huiswerkbegeleiding. En ouders ontmoeten elkaar en kunnen hun verhaal bij elkaar kwijt. Ze zijn er onderdeel van een groep en kunnen iets voor elkaar betekenen.

Anne woont anderhalf jaar in Wageningen. Voordat hij er een prachtig huis, op een nog mooiere plek kocht, was hij er nog nooit geweest. Het progressieve, internationale karakter van Wageningen maakt dat hij en zijn vrouw zich hier thuis voelen. Na anderhalf jaar klussen, wil hij ook wat betekenen in de stad. Hij is niet inmiddels niet alleen vrijwilliger bij de Kinderkookclub, maar ook Schuldhulpmaatje en Mentor. “Eerder deed ik vooral bestuurswerk, voor de kerk en het jeugdwerk. Nu wil ik me praktisch inzetten.”

Zelf doen

Meike werkt bijna een jaar bij Solidez. Ook zij had voorheen geen band met Wageningen. “Mijn sollicitatiegesprek was mijn eerste kennismaking met zowel het sociaal werk als de stad. Maar ik heb het hier erg naar mijn zin. Naast de Kinderkookclub, draai ik ook de Knutselclub in de Nude en de Huiswerkbegeleiding in twee Huizen van de Wijk en bij OBS De Wereld. Hiervoor werkte ik onder andere in de Buitenschoolse opvang. Daar kon ik voor mijn gevoel niet heel veel meer doen dan opvang bieden.”

Bij de Kinderkookclub kan ze haar ei helemaal kwijt. Ze heeft ook wat veranderingen doorgevoerd. “We koken nu niet meer met 25 kinderen, maar met de helft. De andere kinderen gaan dan sporten. En de kinderen doen nu alles zelf, ze werken het recept zelf uit. We koken vegetarisch en gezond, dus niet iedere week cupcakes of pepernoten.” Anne lacht: “Een kind vroeg me laatst: ‘Wat gaan we maken meester? Toch niets vegetarisch, want dat lust ik niet!’ Als een andere vrijwilliger dan uitlegt dat een gebakje ook vegetarisch is, is het direct klaar.”

Vertrouwd

De laatste maanden zijn wat oudere vrijwilligers zich gaan inzetten voor andere activiteiten bij de Pomhorst. Anne is een van de vrijwilligers die in hun plaats kwam. Hij kan zich zijn eerste keer bij de club nog levendig herinneren. “Het was wat heftiger dan ik had verwacht. Ik dacht: ze maken groepjes, lezen rustig het recept, verdelen de taken en gaan aan de slag. Maar ze renden vooral door elkaar heen!

De tweede keer noemden ze me al meester. Iedereen liep achter me aan en dat voelde vertrouwd. Toen ik ook nog eens serieus met ze meevoetbalde, was ik helemaal de held. Wat ik nog lastig vind, is als er bijvoorbeeld geraspt moet worden. Dan zie ik al die vingertjes en wil ik het liever zelf doen. Maar dat is niet de bedoeling. Dus doe ik het alleen maar even voor.” Meike: “Liever de EHBO-kist, dan dat we ze het werk uit handen nemen.”

Activiteiten geen doel, maar een middel

In sociaal werk zijn activiteiten aanleidingen om mensen, jong en oud, bij elkaar te brengen. Altijd een middel en geen doel. Bij de Kinderkookclub is dat niet anders. Anne: “Het gaat er voor mij om dat kinderen gezond eten normaal gaan vinden en ervaren dat je het samen kunt maken. Maar ze leren ook samenwerken, naar elkaar luisteren, geven en nemen en samen bewegen.”

Voor Meike is het belangrijk dat ouders weten dat ze ergens terecht kunnen als dat eens nodig is. “Niet alleen voor de kinderen zijn we contactpersoon, maar er komen ook ouders, broers en zussen mee. Ik wil aandacht aan iedereen besteden. Door onze grote groep vrijwilligers, kom ik daar nu ook aan toe.

Vrijwilligers die zelf moeder zijn, nemen hun kinderen mee en vinden het leuk onderdeel van dit sociaal netwerk te zijn. Ze hebben ook buiten de club contact met elkaar en passen dan bijvoorbeeld op elkaars kinderen. Sommige mensen zoeken dat contact echt. Ze willen niet alleen vrijwilligerswerk doen, maar onderdeel uitmaken van een groep. Er zijn hier veel moeders met een vol en druk leven. Ze kunnen hun verhaal bij elkaar kwijt en zoeken elkaar op als het even minder goed gaat.”

Structuur, aandacht en voorspelbaarheid

Meike heeft nog meer voorbeelden. “Een vrijwilligster die net in Wageningen woonde, kwam in contact met een van de gastvrouwen. Vanuit dat contact kwamen haar kinderen bij een voetbalclub terecht. Je ziet hier de verbindingen ontstaan. Een jongen die meedeed, hebben we kunnen doorverwijzen naar de huiswerkbegeleiding.

Een ander voorbeeld is een meisje dat iedere keer komt, maar niet actief meedoet. Door haar stabiliteit te bieden, grenzen én aandacht te geven en gesprekken met het hele gezin te voeren, zien we dat het steeds beter met haar gaat. Je bouwt iets op met elkaar.”

Anne: “De structuur, aandacht en voorspelbaarheid helpen daarbij. Je doet hier vrijwilligerswerk vanuit een visie. Je draagt bij aan een hoger doel. Dat gaat verder dan alleen maar taken uitvoeren.”

Meike breekt graag een lans voor het Kinderwerk. “Het is een beetje een ondergeschoven kindje. Terwijl je kinderen al op jonge leeftijd van alles kunt leren en meegeven. Daar mag best meer aandacht voor zijn.”